Ekspozita: “A ekziston plaku i Vitit të Ri?”
29 Dhjetor 2012 – 20 Janar 2013
Kurator: Zef Paci
Artistë: ANDI HILA, ANILA SHAPALAKU, ARTAN DRAÇINI, KLODI
AGOSTINI, LEDIA KOSTANDINI.
Mbështetur nga Ministria e Kulturës
Mbi “gëzimin e të jetuarit” / Një theks mbi realitet(in) / Nënvizime
Ekspozita hapet në fund të një periudhe gati frenetike festimesh (të pavarësisë e më pas të fundvitit). Natyrisht, kjo ngjet në një realitet të caktuar të kushtëzuar nga rrethanat aktuale dhe nga e kaluara. Veprat kanë të bëjnë njëfarësoj, me një apo disa lloje “gëzimi të të jetuarit”. Në artistët pjesëmarrës vërejmë qëndrime të ndryshme kundrejt tij, herë më shqeto përsa i përket ndërhyrjes së artistit përveçse në zgjedhjen e subjektit, inkuadraturën e momentin e herë me një ndërhyrje më fiktive.
Dëshira për të festuar nganjëherë ka qenë e imponuar e shpesh përshtat mundësive të njerëzve. Ky element përthyhet në disa vepra me një impakt më të fortë social e te disa me një prirje më intime. Kjo gjë është e pranishme si në shkallë masive ashtu edhe individuale e në mosha të ndryshme. Në disa syresh shfaqet pamundësia për të festuar gjë e cila shoqërohet nga një ndjesi melankolie (gjer në depresion). Qëndrimi melankolik, rrin aty për ndërgjegjësimin se realiteti, e dhëna, në thelb ekzistojnë e zhvillohen në një mjedis që është tjetër (tjetërkund) prej sferës së ekzistencës.
Tek disa meditohet me atë çka ndodh kur vë një njollë të kuqe mbi një figurë a mbi një peizazh me qëllim të mbramë gëzimin e të jetuarit, qoftë si stolisje për një rast a festë.
E këtë ndjesi e gjejmë si te peizazhi ashtu edhe tek njerëzit si për të thënë së të dy këto kanë të njëjtin shpirt.
ANDI HILA
‘Fëmijë në lojë’
Në pikturat e Andi Hilës ne gjejmë këto personazhe fëminorë që gëzohen apo mërziten me çka i ofron zgjedhja e tyre pavarësisht se ç’kanë rrotull, e prandaj ajo është gri.
ANILA SHAPALAKU
Red thought in motion
ARTAN DRAÇINI
‘Festat erdhën e duhet me u gëzu’ / Red Letters Days on Black
Viziton pika pamjeje thuajse të harruara, si të një kohe tjetër e ndër këto vende zbulon këtë ndjesi melankolie të sulmuar nga festimi por me një ndjesi disi të sipërfaqsores dhe hipokrizisë
Në gravurat e Artan Draçinit shohim disa shenja festive të mbivëna (madje edhe teknikisht) si flamuj, llambushka në trajtë komete, fishekzjarre. Gjithë këto shenja janë vënë mbi imazhe në të zezë, gri e bardh që na shfaqin pjesë thuajse të harruara të peizazhit tonë urban . në të vërtetë ato duket se i përkasin kohësh të mëparshme. Këto shenja në fakt rreken të imitojnë situatën ku kemi tundimin të zbukurojmë këto vende me ornamente festive. Ndonjëherë duket një ndërhyrje e pafuqishme e ndonjëherë e vrazhdë, si një vendim zyrtar për të shndërruar përnjëherë ngjyrën e ditëve në një kalendar, duke i bërë me të kuqe. E rëndësishme në punën e tij është pyetja që na shtrohet. Përndryshe peizazhi do të ngelte i njëjti, dhe e njëjtë, si e kohëve të mëparshme, edhe vetë vepra.
KLOD AGOSTINI
Paraqitet me një cikël fotografish që në vështrim të parë të sjellin ndërmend zhanrin e reportazhit e dora-dorës sheh ato pranëvënie që të krijojnë një ndjesi trishtimi që vjen prej një vështrimi të mprehtë
LEDIA KOSTANDINI
‘Fitore të reja’
Nga cikli ‘Drejt Evropës’ piktura që trajtojnë marrëdhënien e pushtetit me popullin.